کتاب استبداد اثر تیموتی فریس
تاریخ تکرار نمی‌شود بلکه درس می‌دهد. «پدرانِ مؤسس» (مؤسسانِ قانون اساسیِ امریکا)، وقتی در می‌خواستند درباره قانون اساسیِ این کشور بحث کنند، از تاریخی که می‌شناختند درس می‌گرفتند. آنها، نگرانِ از هم پاشیدن جمهوریِ دموکراتیکی که خیالش را در سر می‌پروراندند بودند و به دموکراسی‌ها و جمهوری‌های کهنی می‌اندیشیدند که سقوط کرده و به امپراتوری تغییر ماهیت داده بودند.
«پدرانِ مؤسس»، برای تأسیس یک جمهوری دموکراتیک بر پایهٔ قانون و استقرار نظام نظارت و موازنه، در پیِ پرهیز از شرارت و مصیبتی بودند که خود، مانند فیلسوفان باستان، نام «استبداد» بر آن نهاده بودند. آنچه آنها در ذهن داشتند تصاحب قدرت توسط یک فرد یا یک گروه، یا زیر پا گذاشتن قانون توسط فرمانروایان به سودِ خودشان بود. بسیاری از مباحث سیاسی که از آن پس در امریکا در جریان بوده است به مسئلهٔ استبداد درون جامعهٔ امریکا مربوط است؛ مثلاً در مورد بردگان و زنان.
این اساساً سنّتی غربی است که وقتی به نظر می‌رسد نظم سیاسی‌مان به مخاطره افتاده است تاریخ را مورد توجه قرار بدهیم. اگر امروزه نگرانیم که تجربهٔ دموکراسی امریکا در معرض تهدیدِ استبداد است، می‌توانیم از الگوی «پدران مؤسس» پیروی کنیم و در تاریخِ دیگر دموکراسی‌ها و جمهوری‌ها تعمق کنیم. این کتاب قصد دارد با بیان بیست درس از تاریخ گذشته را چراغ راه آینده کند.
